Intro
Dit Dorpsschooltje uit Hoeselt werd in gebruik genomen op het einde van de 19e eeuw. Het was een school voor kleuters en kinderen in het lager onderwijs. Het gebouw omvat een klaslokaal en twee woonvertrekken voor de leerkracht. Bokrijk kocht dit schoolgebouw aan in 1973. Op deze locatie volg je les van de meester of de juf (Bokrijkacteur).
Foto's van het gebouw
[placeholder]
Het gebouw en zijn geschiedenis
Dit schooltje (19e eeuw) stond oorspronkelijk in de Nederstraat in Hoeselt. Het is overwegend in vakwerk gebouwd en heeft een pannendak. Centraal in het gebouw is er een klaslokaal, waar de leerlingen van verschillende studiejaren bij elkaar zaten. Vooraan zijn er twee woonvertrekken voor de onderwijzeres. In de aanbouw bij de speelplaats bevinden zich een overdekte schuilplaats, twee toiletten en een stalletje waar de juffrouw een geitje hield. De laatste bewoonster was immers Maria Govaert (1867 - 1969), bijgenaamd ‘Schoolmarieke’. Ze gaf 30 jaar lang les in het schooltje en bleef er na haar pensioen wonen. In 1973 kocht Bokrijk het gebouw aan als dorpsschooltje voor het museumdeel Haspengouw. Het werd in 1980 gereconstrueerd en geopend voor de bezoekers.
Bewoners
Wat leerde je in de klas?
Net als nu leerden kinderen 100 jaar geleden lezen, schrijven en rekenen. Maar ze moesten ook gebeden en de catechismus uit het hoofd leren. Leerkrachten moesten kinderen opvoeden tot gehoorzame, plichtsbewuste burgers met respect voor orde en gezag. Op het platteland kregen jongens ook lessen over landbouw en handenarbeid. Voor meisjes was dat naaiwerk en huishoudelijk werk.
Dagelijks naar school?
Op het platteland gingen veel kinderen niet naar school wanneer ze moesten helpen op de boerderij, bijvoorbeeld bij de oogst. Veel kinderen maakten bovendien de lagere school niet af. Daar kwam pas in 1914 verandering in: voor kinderen van 6 tot 14 jaar werd toen de leerplicht ingevoerd. Kinderen van verschillende ‘leerjaren’ zaten vaak samen in de klas. In een gemengde klas zaten de jongens aan de ene kant, de meisjes aan de andere kant. In grotere gemeenten waren er aparte jongens- en meisjesscholen.
Houten schooltas
Oorspronkelijk waren boekentassen van hout. Kinderen namen die niet elke dag mee naar huis. Ze kregen weinig huiswerk. Thuis moesten ze namelijk meehelpen op de boerderij. De houten schooltassen dienden vooral als opbergkastje of zelfs als schrijftafeltje in de klas. Voor de intrede van de schoolbanken in de 19e eeuw legden de leerlingen zo’n houten schooltas op hun schoot.
