Aan tafel met 'Vive le Vélo'
Toen we de vraag kregen om een voorstel te maken voor de tafel van ‘Vive le Vélo’, was het al snel geweten. Een fantastische uitdaging die voor de nodige dynamiek zorgde binnen het ganse team! Het denkproces dat we lieten doorgaan in onze inspirerende ‘BKRK vergaderruimte’, werd een sessie waarbij iedereen zijn idee naar voor bracht. Alle verlangens, doelen en emoties werden samengebracht op één groot bord. Dit was de eerste stap om alle ideeën visueel te organiseren. Het resultaat was een spontane, gezamenlijke en creatieve ‘mindmap’.
De volgende fase was het ontwerpproces. Samen met alle ideeën en het aanwezige vakmanschap in het achterhoofd, maakten we een duidelijke en concrete ontwerpschets. Het was deze ontwerptekening die als leidraad gebruikt werd in onze verdere besprekingen met het team ‘bouwhistorische technieken’. Al snel kwamen we tot een uitkomst die het startpunt vormde voor het daadwerkelijke ontwerp.
Eens het detailontwerp gedigitaliseerd werd konden we overgaan tot uitvoering. Alle disciplines binnen ons ‘vakmanschap’ zouden hierbij aan bod komen. Schrijnwerkers, lemers & vitsers alsook onze smid zouden elk hun steentje bijdragen.
Het uitgangspunt van de tafel is een trapeziumvormig ‘kaderwerk’ als blad met een onderstructuur bestaande uit specifieke (historische) elementen. Het tafelblad symboliseert het vakwerk ‘wandconstructie’. Een bouwwijze om muren te maken, waarbij de dragende structuur uit hout bestaat, afkomstig uit onze eigen bossen. Een gedeelte van het ‘vakwerkblad’ werd ingevuld met een vlechtwerk van wissen of wilgentenen, de resterende vakken uit massieve planken die met de hand werden opgeschaafd. Het monteren van het kaderwerk gebeurde op twee manieren zonder gebruik te maken van lijm of andere hedendaagse verbindingstechnieken. Enerzijds d.m.v. een klassieke doorstekende pen & gat verbinding met ‘wig’, anderzijds met zichtbare open pen & gat verbinding met ‘toognagels’. Voor de poten maakten we gebruik van bestaande elementen en onderdelen. De twee rechte poten aan de breedste kant van de tafel werden samengesteld uit de ‘duigen’, gebogen houten planken, van een frans wijnvat. Een centraal sluitelement uit massief inheemse eik, zowel aan de boven als-onderkant , vormt samen met deze ‘duigen’ de tafelpoot. Het gebogen ondersteunende element aan de andere zijde is een segment van een ‘molenrad’ uit de rosmolen uit Oost-Vleteren. Voor het afschoren van deze ondersteuning hebben we een stalen muuranker hergebruikt.
Aangezien de diverse weersinvloeden waarin de tafel zal staan, kozen we als afwerking voor een grijze olie. Dit geeft het geheel een natuurlijke verweerde look alsof het hout al enkele jaren werd blootgesteld aan UV-licht. Tevens werd de constructie zo opgebouwd dat de tafel eenvoudig kan gedemonteerd worden voor stockage en transport.
Tot slot, door de vele creatieve ideeën en een goed uitgewerkt ontwerp kregen we de handen snel op elkaar. Een mooie samenwerking tussen de verschillende partijen waarbij we tot een fantastisch resultaat kwamen. Een mooi voorbeeld hoe er een raakvlak ontstaat tussen heden en verleden. Onze ‘vakmannen’ blikken dan ook met de nodige fierheid terug op het project en kijken uit hun werk te mogen bewonderen tijdens de live-uitzendingen.
